ایرباس A350 - رقیب جدید برای بویینگ 787

A-350XWB اسطوره ای بی بدیل! 

ایرباس آ-۳۵۰ A350 یک هواپیمای مسافربری دو موتوره در دست ساخت در شرکت ایرباس است. این هواپیما از نوع هواپیماهای پهن پیکر بزرگ است که توانایی جابجایی تعداد زیادی مسافر دارد و کاربرد آن در سفرهای بین المللی و مسافتهای طولانی است. این هواپیما برای رقابت با هواپیماهای بوئینگ ۷۷۷ وبوئینگ ۷۸۷ طراحی شده است و نخستین نمونه آن در سال ۲۰۱۳ میلادی به بازارخواهد آمد طراحی و ساخت این هواپیما همزمان با ایرباس آ-۳۳۰ انجام شد.

پس از معرفی مدل غول پیکر مشهور A-380 ایرباس، دو شرکت بوئینگ و ایرباس ازنظر در دست داشتن بازار هواپیما برای کلاس های مختلف، تقریباً به حد معادلهم دیگر رسیدند. اما هنوز یک خلاء در محصولات ایرباس برای رویارویی باگونه جدیدی از هواپیماهای بوئینگ احساس می شد.

گرچه این هواپیمای پیشنهادی ایرباس همانند رقیبش یعنی بوئینگ 787، یک هواپیمای کاملاً جدید نیست، اما می توان آن را یک نمونه ارتقا یافته بهمیزان 80% از هواپیمای پر فروش ایرباس A-330 به شمار آورد.
ایرباس دلیل این که یک هواپیمای کاملاً جدید را طراحی نکرده است، چنین بیان می کند که طراحی یک گونه کاملاً جدید، نیاز به افتتاح یک خط تولیدتازه و البته امکانات دیگر و صد البته، آموزش خلبانان برای یک هواپیمایجدید دیگر است، در حالی که با ارتقای یک نمونه قبلی به میزان زیاد، میتوان با استفاده از شبیه ساز ها و سیمولاتور ها، روش های درسی پیشین وتمام موارد مشابه دیگر، خلبانان اپراتور در این هواپیمای نوین را آموزشداد و از صرف ده ها میلیون دلار برای ارائه آموزش ها و وسایل آموزشی جدیدجلوگیری نمود. با به کارگیری این روش، آموزش خلبانانی که قبلاً باهواپیمای نسل قبلی این هواپیما، مانند A-330 پرواز می کرده اند، بسیار سهلتر و آسان تر خواهد بود و تقریباً حالتی شبیه به یک آموزش دوره ای مختصر برای آشنایی با بعضی سیستم های جدید خواهد بود.

هواپیمای ایرباس A-350، به دلیل اینکه مستقیماً برای رقابت با بوئینگ 787طرح ریزی شده است، از مشخصات تقریباً یکسانی با رقیبش از جهات گوناگونیمانند برد، گنجایش و سرعت کروز یا گشت زنی برخوردار است. این تشابه بهجایی رسیده است که قرار است هر دوی این نوع هواپیماها، از موتورهای مشابهنسل جدید GEnx ساخت جنرال الکتریک و یا موتورهای Trent 1000 ساخت رولزرویسبرای تامین نیروی پیشرانش خود بهره جویند. ایرباس A-350، از لحاظ بهکاگیری مواد کامپوزتی، با میزانی معادل 35%، به هیچ وجه قابل مقایسه بامیزان 60% در بوئینگ 787 نیست. در ایرباس A-350 بدنه ی هواپیما قرار استابتداً از الیاژهای الومینیومتقویت شده و آویزگاه های موتور تماماً ازتیتانیوم ساخته شوند، در حالی که این رویه با فرآیند استفاده حداکثر ازمواد کامپوزیتی در 787 کاملاً مغایرت داردقیمت تمام شده این هواپیماها برای بوئینگ 787 دریم لاینر رقمی حداکثر درحدود 120 میلیون دلار در نظر گرفته شده است، اما هواپیمای ایرباس A-350،دارای هزینه ای معادل 150 میلیون دلار در مدل کوچک تر و 170 میلیون دلاردر مدل بزرگتر خواهد بود که این مسئله حساس، به گمان زیاد بازار رقابت خرید را به سمت بوئینگ خواهد کشاند. مدل‌ها A350-800 برنامه ریزی شده برایسال ۲۰۱۳ میلادی با ظرفیت ۲۷۰ مسافر در سه کلاس. A350-900 برنامه ریزی شدهبرای سال ۲۰۱۳ میلادی با ظرفیت ۳۱۴ مسافر در سه کلاس. A350-1000 برنامهریزی شده برای سال ۲۰۱۵ میلادی با ظرفیت ۳۵۰ مسافر در سه کلاس.

سرگئی ایلوشین;مردی که عاشق پرواز بود

در 8 مارس سال 1894 سرگی ایلیوشین در دهکده ایی بنام دیلیلوو واقع در روسیه مرکزی در یک خانواده روستایی پرجمعیت متولد شد.سرگی به سرعت دریافت که خانواده اش به کمک مالی او نیازمند می باشد و به همین دلیل او از نوجوانی به کار پرداخت تا بتواند باری از دوش پدر و برادران خود بردارد.(قابل توجهی بعضی از جوانان عزیز که تنها هنرشان دریافت پول توجیبی و سوئیچ اتومبیل از پدر محترمشان است تا هنرهای نمایشی خود را در خیابان به عموم عرضه دارند!)

سرگی مشاغل مختلفی را تجربه کرد اما عاقبت در 16 سالگی شانس به او نیز لبخند زد و او موفق شد در فرودگاه سنت پترزبورگ شغلی بدست آورد ، در شغل جدید او به تمیز کردن و ترمیم باند پروازی فرودگاه می پرداخت.او در این فرودگاه خلبانان مشهور روس را ملاقات کرد و از همین زمان عشق به پرواز در وجودش شعله ور گشت.این عشق و علاقه به او انگیزه ایی قوی و محکم داد تا زندگی خود را عوض نماید. با تلاش و کوششی در خور ستایش عاقبت او موفق شد در مدرسه آموزش خلبانی محلی ثبت نام نماید.سرگی به سرعت به فنون پرواز آشنا و مسلط شد ودر سال 1917 طی جنگهای داخلی روسیه که در زمان قدرت گرفتن بلشویکها به اوج خود رسیده بود ، به عنوان خلبان در ارتش سرخ پذیرفته شد.
طی همین جنگهای داخلی بود که به او ماموریت داده شد تا یکی از هواپیماهای سرنگون شده دشمن را پیاده کرده و قطعات آنرا به مسکو انتقال دهد.در حین اجرای این ماموریت زمانی که سرگی در حال جداکردن قطعات این هواپیمای ساخت انگلیس بود به شدت مجذوب ساختار و طراحی آن گردید و همین امر باعث شد که تحولی مهم در زندگی او ایجاد شود.بعد از اجرای این ماموریت او تصمیم خود را گرفته بود حال سرگی می خواست که طراح هواپیما شود.
با پایان یافتن جنگ داخلی روسیه ، سرگی ایلیوشین در دانشگاه نیروی هوایی ثبت نام نمود و با یک تلاش شبانه روزی ، مصمم و با اراده با نمراتی درخشان از دانشگاه فارغ التحصیل گردید. در این زمان او سی ساله بود.او زمان زیادی از وقت خود را صرف طراحی هواپیما می نمود اما هنوز سران ارتش سرخ درنیافته بودند که چه گنجی را در اختیار دارند. با اقدامات هیتلر در اروپا شروع جنگ دوم جهانی کاملا محسوس شده بود و ارتش سرخ در تدارک ملزومات مورد نیاز در جهت جنگی قریب الوقوع بود زندگی سرگی در این زمان دچار تحولی عمیق گردید.او احساس کرد که این زمان ، وقتی است که باید دین خود را به کشور با طراحی هواپیماهایی موثر ادا نماید.
او دولت را با صد ها نامه و تقاضا بمباران نمود تا به او اجازه طراحی در یکی از کارخانجات صنایع هوایی روسیه داده شود.سرسختی او عاقبت نتیجه داد و او موفق شد که اولین هواپیمای خود را که یک بمب افکن دوربرد بود را طراحی نموده و نمونه اولیه را تولید نماید.
این بمب افکن ایلیوشین -4 یا IL-4 نام گرفت و در سال 1938 یک رکورد جهانی را بخود اختصاص داد ، IL-4 موفق شد که یک سفر هوایی رفت و برگشت از مسکو تا ولادی وستوک را به انجام رساند.

(( بمب افکن دورپرواز IL-4 اولین هواپیمای طراحی شده توسط سرگی ایلیوشین ))
در جریان جنگ دوم جهانی IL-4 به نوعی اسب بارکش نیروی هوایی ارتش سرخ محسوب می گردید و از آن در نقش یک هواپیمای چند منظوره استفاده وسیعی شد.
بعد از IL4 او مشهورترین هواپیمای خود را طراحی نمود IL-2 .
IL-2 یک هواپیمای ویژه حمله به اهداف زمینی بود (GROUND ATTACK PLANE) این هواپیما در بسیاری از نبردهای سنگین روسیه با آلمان ، نقشی کلیدی را ایفا نمود . اهمیت این هواپیما را از نام گذاری آن میتوان دریافت ، سربازان روس به این هواپیما لقب تانک پرنده (FLYING TANK) داده بودند و سربازان آلمانی نیز IL2 را ملقب به عنوان طاعون یا مرگ سیاه(BLACK DEATH) نموده بودند.این هواپیما ستون فقرات نیروی هوایی ارتش سرخ را تشکیل می داد بطوریکه در طی جنگ 40,000 فروند از آن تولید شد.IL-2 هواپیمایی زهر دار بود و بسیاری از خلبانان لوفت وافه که در جبهه شرق خدمت می کردند در خاطرات خود در رابطه با IL-2 مطالب زیادی را به رشته تحریر درآوردند.
در سال 1943 سرگی طراحی یک هواپیمای تهاجمی سنگین بنام IL-10 را آغاز نمود ، هدف از طراحی IL-10 ساخت یک هواپیمای تهاجمی بر علیه بمب افکنها و هواپیماهای باری دشمن بود.این طراحی نیز با موفقیت به تولید ختم شد و تا سال 1949 تولید این هواپیما ادامه یافت.

با پایان یافتن جنگ دوم جهانی ، سرگی ایلیوشین به طراحی هواپیماهای باری (همانند IL-12 و IL-14) و مسافربری (IL-18) پرداخت و نشان داد که در عرصه هواپیماهای غیرنظامی نیز دارای نبوغ و تبحری قابل تحسین است.
در سال 1962 سرگی یکی از شاهکارهای طراحی خود را به نمایش گذاشت و آن هواپیمای مسافربری IL-62 بود ، این هواپیما در زمان خودش به عنوان یکی از بهترین ها شناخته می شد ، جالب است بدانید که هنوز هم ریاست جمهوری روسیه برای سفرهای هوایی از نگارشهای بهینه شده IL-62 استفاده می کنند.
زمانی از ایلیوشین سئوال شد که عامل موفقیت او چیست ؟ او با دو کلمه این سئوال را جواب داد دو کلمه ایی که آرزومندم هر ایرانی آنرا آویزه گوش خویش قرار دهد این دو کلمه عبارت بودند از "HARD WORK" بله او سخت کار کرد تا بتواند به ملت و کشور خویش صمیمانه خدمت کند.
از لحاظ خلق و خوی شخصی نیز ایلیوشین مردی نمونه بود ، او شدیدا از صحبت در مورد خودش پرهیز می نمود ، شمرده و فصیح گفتگو می کرد و اراده ایی منحصر بفرد داشت ، او از آن مردانی بود که تا به هدفش نمی رسید از سعی و تلاش دست بر نمی داشت.
عاقبت در 9 فوریه سال 1977 سرگی ایلیوشین دیده از جهان فرو بست ، مدفن او در مسکو قرار دارد.
سرگی ایلیوشین در 83 سال زندگی خود موفق شد از لحاظ علمی به بالاترین مراتب ممکن دست یابد . سرگی دهها مدال افتخار دریافت نمود که در ادامه فهرستی از بعضی مدالهای دریافتی ایلیوشین را مشاهده می نمایید:
· مدال طلایی هوانوردی از FAI
· سه مدال کارگر قهرمان سوسیالیست (1941،1957،1974 )
· مدال جمهوری (1941 ، 1942،1943،1946،1947،1950،1952،1970)
· مدال لنین (1960)
· 8 تقدیرنامه لنین
· مدال سوروف درجه 1 و 2
· دو تقدیر نامه ستاره سرخ
همچنین دو پیکره نیم تنه برنزی از سرگی ایلیوشین در مسکو و ولگا نصب شده اند و کارخانجات ماشین سازی مسکو نیز به پاس خدمات او به نام سرگی ایلیوشین تغییر نام داد
 

 

 

 

آنتونوف 70

آنتونوف -70 نسل جدیدی از هواپیماهای برد متوسط پهن پیکر ترابری و اولین هواپیمای پهن پیکر مجهز به موتورهای پراپ-فن میباشد . دفتر طراحی آنتونوف جهت جایگزین کردن هواپیمای ترابری قدیمی آنتونوف-12 ،‌اقدام به طراحی و ساخت نسل جدید هواپیماهای ترابری به نام آنتونوف-70 در اوایل دهه 1990 نمود. اولین پرواز آنتونوف-70 در 16 دسامبر 1994 در کیف صورت گرفت. روسیه و اوکرائین سرمایه گذاری 50-50 را روی این پروژه انجام دادند و روسیه علاقمندی خود را به خرید 160 فروند برای ارتش خود نشان داد. اولین پیش نمونه آزمایشی در دهم فوریه 1995 در طی یک تصادم با آنتونوف-72 به طور کامل منهدم و تمام 7 خدمه آن کشته شدند. دومین نمونه در سال 2001 در طی یک فرود اضطراری در هوای سرد روسیه متحمل خسارت شد اما مورد مرمت و بازسازی قرار گرفت.

در سال 2005 مقامات ارشد نیروی هوائی روسیه ادعا داشتند که همکاری و توسعه دو جانبه آنتوموف-70 ادامه پیدا خواهد کرد اگرچه منابع داخلی از زمین گیر شدن آن به جهت به روز رسانی IL-76MF، و طرحهای جدید روسیه: TU-330، Il-214 خبر میدادند. در نوامبر 2005 وزارت دفاع اوکرائین از طرحی برای خرید 5 فروند AN-70 برای نیروی هوائی اوکرائین خبر داد. در آوریل 2006 روسیه خودش را از ادامه پروژه کنار کشید. مقامات ارشد نیروی هوائی روسیه اعلام داشتند که انتونوف-70 در حال تبدیل شدن به یک هواپیمای گران است در حالیکه روسها از Ilyushin Il-76MF استفاده میکردند که نصف آنتونوف -70 قیمت داشت.
پیش نمونه ی این هواپیما در سال 94 پرواز کرد و دومین پیش نمونه هم در سال 97 نخستین پرواز خود را انجام داد.
تاکنون 3 فروند از آن تولید شده است و پیش بینی می شود در بین سال های 2008 تا 2015 تعداد چهار فروند از آن تولید شود.
به نظر نمی رسد این هواپیما بتواند به این زودی ها به طور گسترده وارد نیروی هوایی روسیه شود و جایگزین آنتونف های 12 گردد.
این هواپیما دارای دو گونه ی غیر نظامی و غربی شده (مجهز به تجهیزات غربی) است و در غرب آن را رقیبی جدی برای C 17 کلاب مستر میدانند.

موتور توربو فن با ضریب کنار گذر پایین
- پراپ فن:
شبیه موتور توربو فن است با این تفاوت که فن آن در بیرون مجرای موتور قرار دارد.
مزایا: بازده سوخت بیشتر (اصولاً هدف از طراحی این موتورهای پیچیده وگرانقیمت افزایش بازده وکاهش مصرف سوخت بود) ونسبت به موتور توربوفن کم صداتروهمچنین توانایی کارکرد در محدوده سرعت بزرگتر از توربو فن، این موتور به علت کم مصرف بودن در دهه 1980محبوب شد(به علت قیمت بالای نفت).
معایب: برخی از نمونه های آن بر خلاف انتظار از توربو فن پر صداتر بودندواز انواع دیگر موتور جت پیچیده ترو گرانتر هستند

نمای داخل کاکپیت مدرن آنتونوف-70

AN-70 درحال سپری کردن آخرین تستهای پروازی و دریافت گواهینامه های مربوطه است اگرچه نه روسیه و نه هیچ مشتری بالقوه غربی خواهان آن نبود. در ساخت آنتونوف-70 از تکنولوژیهای به روز در صنعت هواپیماسازی استفاده گسترده ای شده. مجهز بودن به 6 صفحه نمایشگر ، سیستم پرواز با سیم مجهز و کامل، نمایشگر هد-آپ جهت فرود در باندهای کوتاه،‌ استفاده گسترده از مواد کامپوزیت به خصوص در سکانهای افقی و عمودی. برای افزایش بازدهی و راندمان،‌ آنتونوف-70 به سیستمهای کمک ناوبری و کنترل پرواز کامپوتری مجهز شده، که در نتیجه به کارگیری سیستمهای پیشرفته ، مهندس پرواز و مسئول مخابرات از کابین حذف گردیدند. این هواپیما قادر به نشست و برخاست از باندهای کوتاه میباشد.

موتورهای پراپ-فن به کارگرفته شده در این هواپیما مدل تغییر یافته ای از موتورهای توربوفن هستند که مجهز به دو پروانه که در خلاف جهت یکدیگر حرکت میکنند میباشند. (با تغییری در زاویه تیغه پروانه ها).


پراپ-فن ها اصطلاحا به ultra-high by-pass یا موتورهای (UHB) شناخته میشوند که دارای کارائی همزمان موتورهای توربوفن به علاوه مصرف سوخت موتورهای توربوپراپ هستند. پراپ-فن ها تا 35درصد موتورهای توربو فن قادر به کاهش مصرف سوخت هستند.

نمای داخلی آنتونوف-70

مشخصات عمومی:

خدمه: 3 تا 5 نفر
ظرفیت: 300 سرباز یا 206 مجروح
طول: 40.7 متر
فاصله دو نوک بال: 44.06 متر
ارتفاع: 16.38
وزن خالی: 66.230 کیلوگرم
وزن بارگیری شده: 108.860 کیلوگرم
حداکثر وزن برخاست: 145.000 کیلوگرم
موتور: 4 دستگاه موتور Progress D-27 propfans هر کدام به قدرت kw 10.350

قابلیتها:

حداکثر سرعت: 780 کیلومتر بر ساعت
برد: 6.600 کیلومتر با 20 تن بار
نرخ صعود: 24.9 متر بر ثانیه
قیمت:60-70 million

آنتونف 12